Ik ben geen fan van zoetigheid, deels omdat ik als gezet ventje er een beetje op moet letten, deels omdat het totaal niet vult en ik er geen voldoening van krijg. Maar goed, in het buitenland heb je niet altijd je favoriete broodje kaas bij de hand. Vooral niet in New York, waar het een gewoonte is om zoet te ontbijten.
Vier jaar geleden was ik met mijn ouders en mijn broertje Berend in New York. Alle twee mochten we een dagje inplannen met activiteiten die wij graag wilde doen. Mijn broertje a.k.a Mr. Ik ben gevoelig voor marketing, wilde graag ontbijten bij de Dunkin Donuts en vervolgens al zijn zak centjes spenderen bij de Abercrombie & Fitch store op 5th Avenue. Voor de mensen die niet bekend zijn met de winkelformule van de Abercrombie & Fitch, de winkel is donkerder dan een gemiddeld spookhuis en is volgespoten met hun eigen mierzoete luchtje.
In de rij van de Dunkin Donuts raakte ik al lichtelijk in paniek van die zoetige niet vullende troep. Drie donuts verder wist ik precies waarom ik mij zo druk had gemaakt. Omdat ik niet snel vol zit leek het me wel verstandig om meteen drie gesuikerde chocolade donuts naar binnen te werken. Het ontbijt is tenslotte de belangrijkste maaltijd van de dag.
Na een stukje wandelen waren we eindelijk op 5th Avenue. Mijn donuts waren geland en ik ging met volle moed de Abercrombie in. Na 5 minuten was ik mijn ouders en mijn broertje al kwijtgeraakt (waarschijnlijk rende mijn ouders achter mijn broertje aan die niet meer te houden was). Half in paniek waande ik me langs de vele toeristen zoekend naar mijn gezinnetje. De combinatie van de drukte, het mierzoete luchtje en het minimale zicht leidde er toe dat de donuts weer iets van zich lieten horen.
Zo snel mogelijk probeerde ik naar buiten te rennen, maar aangezien het zo donker was, was het nog een hele missie om de uitgang te vinden. Een kwartier verder was ik eindelijk buiten, midden op 5th Avenue, de plek waar het er meer dan toe doet hoe je er uit ziet en hoe je je gedraagt. Na 5 minuten dacht ik wel weer dat de storm in mijn lichaam weer was gaan liggen. Om dit te bevestigen nam ik een slokje van mijn water. Op hetzelfde tijdstip kwam mijn boertje stralend naar buiten met zijn Abercrombie Tasjes "Wauw Berend dat zier er Mooi, Moo, ahum, Meehhhh" oh het spijt me Berend, dat krijg je heus wel schoon. Ik zie het nog steeds voor me, het droevige gezichtje van mijn broertje die zag hoe mijn uitwerpselen samensmolten met zijn tasje.
De dag erna zijn we maar op zoek gegaan naar een keten die ook een hartig ontbijt aanbood, dit was ongeveer de helft van mijn dagje met activiteiten.
Meer dan Vulling
Eet smakelijk, bon appetit, ¡buen provecho, het betekent allemaal hetzelfde en toch voor iedereen wat anders. In sommige culturen en landen is het heel normaal om de hele avond te zitten en te tafelen terwijl het in Nederland meestal niet langer dan een halfuurtje duurt. Maar ook in een land wordt er op veel verschillende manieren gegeten. Zo neemt het stel zonder kinderen rustig de tijd om te koken met een wijntje erbij, terwijl het gezin met twee jonge kinderen snel om 18:00 uur moet eten omdat de jongste over een uur in bed moet liggen. Zelf ben ik een genieter, als ik vrij ben vind ik het heerlijk om met mijn vrienden uitgebreid te koken. Ik vind weinig dingen mooiers dan zelf met mooie ingrediënten te experimenteren. Tegelijkertijd ben ik student, en moet ik met een klein budget mezelf weten te redden. Ik heb dus niet altijd de tijd en het geld om zo uitgebreid te kokerellen. Ik ben enorm benieuwd naar deze landelijke en internationale verschillen en hoop jullie dan ook mee te kunnen nemen in mijn culinaire reis langs alle gerechten. Want tenslotte is eten meer dan vulling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten