Meer dan Vulling

Meer dan Vulling
Eet smakelijk, bon appetit, ¡buen provecho, het betekent allemaal hetzelfde en toch voor iedereen wat anders. In sommige culturen en landen is het heel normaal om de hele avond te zitten en te tafelen terwijl het in Nederland meestal niet langer dan een halfuurtje duurt. Maar ook in een land wordt er op veel verschillende manieren gegeten. Zo neemt het stel zonder kinderen rustig de tijd om te koken met een wijntje erbij, terwijl het gezin met twee jonge kinderen snel om 18:00 uur moet eten omdat de jongste over een uur in bed moet liggen. Zelf ben ik een genieter, als ik vrij ben vind ik het heerlijk om met mijn vrienden uitgebreid te koken. Ik vind weinig dingen mooiers dan zelf met mooie ingrediĆ«nten te experimenteren. Tegelijkertijd ben ik student, en moet ik met een klein budget mezelf weten te redden. Ik heb dus niet altijd de tijd en het geld om zo uitgebreid te kokerellen. Ik ben enorm benieuwd naar deze landelijke en internationale verschillen en hoop jullie dan ook mee te kunnen nemen in mijn culinaire reis langs alle gerechten. Want tenslotte is eten meer dan vulling.

zondag 25 mei 2014

Sushi en Wouter


Laatst was ik met vier vrienden van me in Amsterdam. We hadden elkaar al een lange tijd niet gezien, en wilden graag even lekker bijkletsen. We besloten sushi te eten bij Sumo in Amsterdam.

Sumo is een keten waar je voor 2 tientjes de man jezelf helemaal vol kan proppen met van die Japanse vishapjes (ja daar gaat de charme van het gerecht sushi). Ondanks dat de kwaliteit goed is, heeft het wel iets weg van een vreetschuur. Misschien dat dat de situatie wat verzacht voor mij.

Ik ben een redelijk onhandige jongen. Ik ben geboren met twee linker handen, en ook al doe ik het niet expres, laat ik best veel dingen vallen. Daarnaast heb ik geleerd de normen en waarden van een cultuur te respecteren. Je kan het misschien al een beetje raden, dit is geen goede combinatie voor het eten met stokjes...

Na een half uur priegelen heb ik eindelijk de stokjes op de juiste manier in mijn hand. Langzaam klem ik mijn eerste stukje sushi tussen de stokjes. Langzaam hijs ik het op, het gaat allemaal goed tot dat baf: er een stukje tonijn in mijn biertje zwemt. Het eerste stukje heb ik drinkend naar binnen gekregen. Het tweede stukje heb ik naar het tafeltje naast ons gegooid, erg spijtig aangezien daar een vriendinnengroep mooie dames zat. Wat heb ik lopen priegelen die avond en ons voor schut gezet.

Mijn vrienden willen nu nooit meer sushi met me eten, terwijl ik het zo lekker vind. Vanaf deze avond heb ik besloten dat sushi onder de categorie finger food hoort.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten