Meer dan Vulling

Meer dan Vulling
Eet smakelijk, bon appetit, ¡buen provecho, het betekent allemaal hetzelfde en toch voor iedereen wat anders. In sommige culturen en landen is het heel normaal om de hele avond te zitten en te tafelen terwijl het in Nederland meestal niet langer dan een halfuurtje duurt. Maar ook in een land wordt er op veel verschillende manieren gegeten. Zo neemt het stel zonder kinderen rustig de tijd om te koken met een wijntje erbij, terwijl het gezin met twee jonge kinderen snel om 18:00 uur moet eten omdat de jongste over een uur in bed moet liggen. Zelf ben ik een genieter, als ik vrij ben vind ik het heerlijk om met mijn vrienden uitgebreid te koken. Ik vind weinig dingen mooiers dan zelf met mooie ingrediënten te experimenteren. Tegelijkertijd ben ik student, en moet ik met een klein budget mezelf weten te redden. Ik heb dus niet altijd de tijd en het geld om zo uitgebreid te kokerellen. Ik ben enorm benieuwd naar deze landelijke en internationale verschillen en hoop jullie dan ook mee te kunnen nemen in mijn culinaire reis langs alle gerechten. Want tenslotte is eten meer dan vulling.

vrijdag 6 juni 2014

Aan tafel


Vrijdag visdag

“Ik heb een heel lekker visje weten te scoren” roept  mijn opa als hij om 3 uur ’s middags de kamer binnen komt wandelen. Het is vrijdag middag en traditie getrouw eten mijn opa en oma op die dag vis. Een ritueel wat van vroeger komt, want vroeger was vrijdag de algemene visdag in Nederland. Terwijl mijn opa zijn middagdutje gaat doen, slooft mijn oma zich uit in de keuken.

De lekkere slibtongetjes worden in de paneermeel gerold en daarna in roomboter gebakken. Het ruikt alleen al goed, en ik ben blij dat ik vrijdag heb uitgekozen om bij mijn opa en oma te eten.

Mijn opa en oma eten altijd om 6 uur. En bij het eten wordt altijd een lekker glaasje wijn genuttigd. Ik heb het Bourgondische niet van een vreemde. Bij de slibtong eten we heel simpel een Hollandse salade. Mijn oma verteld met hoe ik met een vismes de tong het best van zijn graatje kan schaven.  Na dat ik een klein kwartiertje heb lopen klooien is het me gelukt om het lekkere in boter gebakken visje graadloos schoon te maken. Aanvallen maar. Wat een heerlijk simpel gerecht. De lekkere zachte binnenkant en het krokante huidje zijn absoluut een verwennerij voor de tong.  Tijdens het eten praten we gezellig bij, natuurlijk leg ik voor de zoveelste keer uit wat ik tegenwoordig allemaal doe. En ik doe dat met plezier want ik snap dat mijn grootouders ook een dagje ouder worden. Het voelt vertrouwd om weer eens op bezoek te zijn.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten